Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ : Ο ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ 20ού ΑΙΩΝΑ 

  Ο Άγ.Νεκτάριος χαρακτηρίστηκε δικαίως ως ο Άγιος του 20ού αιώνα. Καθ΄όλη τη διάρκεια του αιώνα, αγαπήθηκε θερμότατα από το Χριστεπώνυμο πλήρωμα. Αν και έζησε μόνο στα πρώτα 20 χρόνια του αιώνα, εν τούτοις τα θαύματα που επιτέλεσε με το πέρασμα των επόμενων ετών ήταν αμέτρητα. Απόδειξη, η σωρεία ονομάτων παιδιών, που έλαβαν το όνομά του, ύστερα από την κοίμησή του. Συνήθως, όταν γνωρίζουμε έναν άνθρωπο ονόματι Νεκτάριος, ή Νεκταρία, σημαίνει ότι κάποιο θαύμα του Αγίου προηγήθηκε της βάπτισής του. Επίσης, το σώμα του Αγίου, τα χαριτόβλυτα λείψανά του, στην Αίγινα, επί τρείς δεκαετίες παρέμεναν άφθαρτα. Αγιοκατατάχθηκε επίσημα από την Εκκλησία μας πανηγυρικά το 1961, και έκτοτε δεκάδες ναοί προς τιμήν του Αγίου ανεγέρθησαν, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.

Ο Άγιος γεννήθηκε το 1846 στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης, και αφού εργάσθηκε κάποια χρόνια στην Κων/πολη, μετέβη στη Χίο, όπου το 1876 εκάρη μοναχός στη Νέα Μονή, με το όνομα Λάζαρος. 2 μήνες μετά, χειροτονήθηκε διάκονος - και τότε  έλαβε το όνομα Νεκτάριος. Αφού πήρε κατόπιν το πτυχίο θεολογίας στην Αθήνα, μετοικίζει στην Αίγυπτο, όπου χειροτονήθηκε ιερέας - και στη συνέχεια Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Μόνο 1,5 χρόνο όμως παρέμεινε στη θέση αυτή. Ως γνωστόν, πολεμήθηκε, συκοφαντήθηκε, και εν τέλει εκδιώχθηκε. Επέστρεψε έπειτα στην Ελλάδα, αδικημένος, χολωμένος και καταβεβλημένος. Διορίσθηκε τότε ιεροκήρυκας στην Εύβοια και στη Φθιώτιδα, και το 1894 διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής σχολής Αθηνών, όπου παρέμεινε ως το 1908. Στο μεταξύ, είχε ιδρύσει τη γυναικεία Μ.Αγ.Τριάδος στην Αίγινα, στην οποία εγκαταστάθηκε και ο ίδιος, μετά τη θητεία του στη Ριζάρειο.  

Μετά από σύντομη ασθένεια, στις 8 Νοεμβρίου 1920, παρέδωσε την Αγία του ψυχή στον Πλάστη του, την ημέρα της εορτής των Αγίων Αρχαγγέλων, στο Αρεταίειο νοσοκομείο Αθηνών. Αμέσως μετά την κοίμησή του, συνέβη το πρώτο θαύμα : ο παρακείμενος στον Άγιο ασθενής, θεραπεύθηκε από ανίατη νόσο, όταν τοποθέτησαν πάνω του ένα ρούχο του Αγίου. Η μνήμη του ορίστηκε να τελείται την επομένη, 9 Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία όλη η Ελλάδα μυροβολεί από το άρωμα της εορτής του Αγίου. 

Ο βίος και η πολιτεία του Αγίου, έχουν να μας μεταδώσουν πολύτιμα, ψυχωφελή μηνύματα : την άκρα ταπείνωση, την άκρα φιλανθρωπία, την άκρα συγχωρητικότητα… Δεινός συγγραφέας, δεινός ρήτορας, στοργικός πνευματικός πατέρας και δάσκαλος. Συνδέθηκε με πολλούς Αγίους, όπως με τον Ιερώνυμο το Σιμωνοπετρίτη, τον Αμφιλόχιο Πάτμου, τον Δανιήλ τον Κατουνακιώτη, τον Σάββα εν Καλύμνω. Επίσης, ο Άγ.Γεράσιμος ο Υμνογράφος, τη στιγμή του θανάτου του, καλούσε επιτακτικά τον Άγιο, προς βοήθειάν του.

Πώς να μην υπεραγαπηθεί λοιπόν ένας τέτοιος Άγιος, του οποίου την εικόνα βλέπετε εδώ, που αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του, που δόθηκε οντολογικά σε δύο συνισταμένες : στο Θεό, και στον άνθρωπο, δίχως διακρίσεις. Η δυνατή, πανίσχυρη πίστη του, δεν κλονίστηκε από τις ασχημοσύνες κάποιων εκκλησιαστικών ανδρών - και αυτό ίσως είναι το πιο καίριο μήνυμα που έχει να μας δώσει σήμερα.